اگر شورش نتیجه احساس یاس و سرخوردگی نامیدی و درک محرومیت بدانیم عده زیادی در ایران مشمول این تعریف خواهند شد؟
سیزده میلیون جوان مجرد نوعا بی شغل میلیونها میان سال فقیر شده محروم از یک درآمد عادی و خیل عظیم مردمی که منتظر گشایش هستند هم مشمول این تعریف هستند سه و نیم میلیون تا چهار میلیون سرپرست خانوار زن که با افراد تحت پوشش بیش از ده میلیون نفر می شوند نیز اضافه بر این آمار هستند؟
حدود ده میلیون دختر و زن مجرد و نوعا بدون درآمد در جامعه وجود دارد که در قوانین جاری کشور برای صاحب درآمد شدن راه بسیار سختی و محدودیت عظیمی روبرو هستند حتی نمی توانند شغلی ثابت پیدا کنند روبرو هستیم.
اکنون با بیست میلیون جوان مرد و دختر و زن بی شغل روبرو هستیم که احساس تعلق خاطر ندارد نه می توانند شغلی داشته باشند نه می توانند ازدواج کنند نه می توانند مهاجرت کنند آیا به این موضوع اندیشه اید؟
اصلا حجاب در این محدودیت های قانونی مسئله صدم هم نیست ؟ ولی پیراهن عثمان است .
اما اینک بهانه اول شورش قرار گرفته است؟
این بیست میلیون نفر حکومت سر راه خود برای دست یابی به شغل ازدواج و درآمد می بیند.
پس چکار باید کرد باید این مانع را از سر راه برداشت؟
واقعا دولت سد راه مردم شده است؟ باید گفت بلی دولت ناخواسته سد راه درآمد و شغل ازدواج و کسب کار مردم شده است.
دولت نه می تواند شغل ایجاد کند نه می تواند پول پاشی کند نه می تواند جامعه را آرام کند کمبود اعتبار کمبود ذخایر فکری مدیریتی دولت را در چنین موقعیتی قرار داده است؟
می خواهد از نظمی دفاع کند که مافیاهای مختلف بر جامعه تحمیل کرده اند مافیای تجارت واردات وکالت پزشکی داروخانه ای تولید اتومبیل مافیای فروش انبار احتکار اجحاف الزام انکار ...............
دولت دارد قدرت قانونی خود را نیروی انتظامی را نیروی بسیج را در راه غیر عاقلانه ای بکار می گیرد؟
اگر دولت دست به آزاد سازی اقتصادی بزند اینقدر مشکلات خواهد داشت اینهمه مخالف خواهد داشت هرگز؟
اگرچه عده ای وابسته مخالف خواهند بود اما آنوقت تعدادشان به شدت کاهش پیدا خواهد کرد اصلا همین مردم صاحب کسب و کار شده جلویشان خواهند ایستاد.
اما دولت نمی داند کجا ایستاده چکار می کند و به بهانه نظم از چه کسی و چه کاری دفاع می کند.
اگر چه شورش تنهای مبنای اقتصادی ندارد در جغرافیای سیاسی ژئو پلتیک که رابطه سیاست و جغرافیا را بررسی می کند یکی از عوامل اصلی شورشها را کوچ نشینی و مهاجرت های الزامی معرفی می کند ؟
بدیهی است ایران اینک یکی از بزرگترین آمار مهاجرت داخلی و خارجی را تصاحب کرده است.
بازهم به تعریف بالا نزدیک تر خواهیم شد کوچ نشینان مضطرب هستند نگرانند اکثرا" محروم هستند اکثرا" اطمینانی به فردای خود ندارند منتظرند تا دوباره آواره شوند یا حتی افرادی که می خواهند مهاجرت کنند هم در همین زمره قرار می گیرند اینان هم آینده ای برای خود در مکان فعلی نمی یابند .
یکی از عوامل اصلی عدم تعلق به مکان و محیط زیست طرد افراد از طرف حکومت است شهروندان درجه دو چنین نگرشی دارند.
عامل دیگر بروز چنین اندیشه و احساسی حکمرانی ناشیانه نابخردانه بی توجهی به نظرات دیگران است باید قبول کرد پس از تحریمهای آمریکا این بیگانگی و تضاد به شدت در جامعه ایرانی تشدید شده است؟
همه این عوامل بالا گسل های لرزانی هستند که لحظه ممکن است با کوچکتری زلزله ای به حرکت درآیند؟
اگرچه ضد انقلاب و استکبار جهانی سعی خواهد کرد از هر منفذ و سوراخی وارد شود اما مشکل بیش از خارج داخلی است؟
اینک ایران با مجموعه چالشهای حل نشده عظیمی مواجه است. که هر کدام می تواند یک شورش رقم بزند.
و بدتر از این چالشها با مدیریتی روبرو هستیم که برای حل چالش ها آموزش ندیده فقط با تقسیم رانت و پول پاشی تا کنون ادامه داده است؟
اینک که تحریمها و مشکلات چالشها را تشدید کرده است راه حل های قبلی پاسخ گو نیست.
بخصوص آنکه اگر شورش نتیجه ناکامی ها و محرومیت ها بدانیم افزایش توقعات و کاهش امکانات دولت پاشنه آشیل خواهد بود.
بالاتر از این وضعیت اینک اعتماد اجتماعی و بخصوص اعتماد به دولت در پائینترین وضعیت تاریخ معاصر قرار دارد؟
دولت با یک محدودیت عظیم بودجه ای مدیریتی تفکری روبرو هست و قادر به حل مشکلات در کوتاه مدت نیست؟
بخصوص دولت سیزدهم که از یک فقدان عظیم " اتاق فکر " یا مشاوری ( مشاوران ) عاقل رنج می برد در سازمان خودش.
و دوم اینک بازوی اجرایی توانایی ندارد و سیستم بوراکراسی دولتی ایران نا کارآمد و فشل توجیح گر است نمی تواند همان تصمیمات نصفه نیمه دولت را هم اجرایی کند؟
نگاه کنید به این پنجره واحد کسب کارها که بیش از یک سال دو ماه است در نقطه صفر قرار دارد نگاه کنید با تمام فشار مجلس و ریاست جمهوری باید اقرار کرد این پنجره واحد حالا حالاها اجرایی نخواهد شد؟
دولت بدون تحول در اقتصاد در هیچ زمینه دیگری موفق به کار و ادامه مدیریت نخواهد بود اینک دولت در لبه تیغ قرار دارد .
تاخیر در اجرایی کردن تحولات آسان سازی کسب کار دولت را دفن خواهد کرد.
دولت بدون انقلاب در روشها و شیوه حکمرانی چهار سال آینده را به آخر نخواهد رساند؟
حالا چکار باید کرد
در واقع دولت هیچ چیزی ندارد که بدهد مگر بخشش قوانین ناکارآمد و کنسل شده ( تمام این قوانین امروز در اروپا و آمریکا و حتی آفریقا برچیده شده اند یا بسیار تخفیف پیدا کرده اند در سنگاپور شما ظرف نیم ساعت می توانید شرکت ثبت دهید و تمام مجوز های کار یک جا دریافت کنید؟)
اول از همه دولت که از فقدانهای رنج می برد باید دست به آزاد سازی عظیم اقتصادی دست بزند؟
دست به توقف بسیار عظیمی در زمینه بایکوت کردن قوانین بسیار مزاحم بخش خصوصی بزند
کسب شرایط جوازهای رانتی طایفه ای فامیلی حکومتی پارتی داری به کل به تعویق سه تا پنج ساله عقب بیندازد؟
با جواز های کسب اقراری اعلامی شروع هر کار اقتصادی را آزاد اعلام کند؟
دوم امکان دادن اجازه کار به دختران ( صاحب کار ) و زنان را مجاز آزاد اعلام کند؟
سوم دریافت بیمه تامین اجتماعی و مالیات برای مشاغل جدید تا پنج سال معاف اعلام کند.
چهارم تمام شهرداری ها و بخشداری را موظف به همکاری الزامی با کسب کارهای تازه تاسیس کند
پنجم دست به یک آزاد سازی اصولی برای کارهای تولیدی و کارخانه ای بزند اصلا وزرات صنعت و معدن خلع ید کند این وزراتخانه فقط مجاز به راهنمایی و آموزش با کارخانه های جدید باید باشد؟
ششم تمام سازمانهای دولتی اعم از وزرات اقتصاد بهداری محیط زیست موظف به همکاری و دادن مجوز الزام کند
هفتم نقش شهرداریها از مقام دستور دادن و الزام به نقش راهنما و همراهی مجالست کاهش داده شود و شهرداریها از دریافت عوارض های گوناگون خودداری کنند.
آنوقت است که
با شروع کار و کوشش ها شاهد فروکش کردن اعتراضات و شورش ها خواهیم بود .