سفر دو روزه بایدن رئیس جمهور آمریکا به فلسطین اشغالی و عربستان نمایش کاملی از افول قدرت دستپاچگی حیرانی و درماندگی یک ابر قدرت بود؟
این سفر پیامد شکست اقتصادی غرب از روسیه در جنگ اوکراین بود .
اولین سفر به اسرائیل بود درست پای پله های هواپیما در حالیکه فرش قرمزی برای استقبال پهن کرده بودند بایدن به چپ و راست نگاه می کرد حیران بود چکار باید بکند حتی به زبان آورد که اطرافیان به نشان دادند که باید از روی فرش استقبال باید جلو برود؟
این صحنه را با صحنه مسافرت بوش پسر به خاورمیانه مقایسه کنید .
آنجا رئیس جمهور آمریکا برای زمین و زمان خط و نشان می کشید افغانستان عراق تهدید می کرد ایران شدیدا مورد حمله لفظی قرار داد
محکم صحبت می کرد دستور می داد اخطار صادر می کرد حتی مراعات حال میزبان را هم نمی کرد در حالیکه امارات روابط اقتصادی وسیعی با ایران داشت در ابوظبی بشدت به سیاست ایران در لبنان حمله کرد و ایران متهم به حمایت از تروریستها کرد.
اما سفر دو روز بیش بایدن به منطقه هیچ اثری از آن خط و نشان کشیدن ها نبود یک رئیس جمهور پیر فرتوت کم توان و مردد به نمایش گذاشت
تا جایی که حتی صدای بسیاری از هم پیمانان و آمریکایی ها را در آورد.
بایدن به منظ.ور تامین نفت بیشتر و امضا قرار داد امنیتی بین اعراب و اسرائیل به منطقه سفر کرده بود که در هر دو مورد ناکام و دست خالی بازگشت
اسرائیلی ها سعی کردند آمریکا را در مقابل ایران تحریک و پوشش نظامی اقتصادی بیشتری را بدست آورند؟
اما بایدن دو دل سرگردان و مردد منتظر بود تا به نوعی مسئولیت دفاع از منطقه را به دوش اسرائیل و کشورهای عربی منطقه بیندازد.
این حرکت بقدری صریح و نمایان بود که صدای سیاستمداران و نظامیان اسرائیلی بلند شد حتی با همدیگر مجادله های طولانی را برگذار کردند.
تا جای که جمله ما بکلی از آمریکا نا امید شدیم از دولت مردان اسرائیلی در رسانه ها منطقه انعکاس یافت؟
یکی از عجایب این سفر این بود که هریک از سه ضلع اعراب اسرائیل آمریکایی ها سعی می کردند تا دیگری را به اظهارات شدید و مواضع عملی ضد ایرانی تشویق کند اما هر سه بسیار محتاط و خویشتن دار از چانب کشور خود سخن می گفتند.
در واقع باید اذعان کرد آمریکا از ترس ایران منطقه را ترک کرده اکثر پایگاه های آمریکایی در منطقه خالی و با حداقل نفرات مشغول وقت گذرانی هستند.
اگر نبود ترس از رسوایی آمریکا 80 درصد پایگاه هایش را بطور کلی تخلیه کرده بودو
حالا از اعراب می خواهد پیش مرگ اسرائیل شوند و با اتصال سامانه های هوایی به اسرائیل امنیت و عمق راهبردی برای اسرائیل ایجاد کنند.
در حالیکه آمریکا نسبت به امنیت آنها هیچ تضمینی ندارد که بدهد؟
اعراب چشم گوش بسته که نیستند می بینند پایگاهای آمریکایی از ترس ایران و حملات موشکی تخلیه شده است اساسا هیچ سیستم موثر دفاع هوایی در مقابل قدرت موشکی و پهپادی ایران در دنیا وجود ندارد؟
زمانی بیش از 85 عدد رزمناو و 30 هزار نیروی آمریکایی در پایگاه دریایی بحرین و منطقه در حالت آماده باش بودند فقط دو ناو هواپیما بر در خلیچ فارس و دوعدد در مناطق نزدیک خاورمیانه وجود داشتند .
در حالیکه امروز با همه سانسور ها آمریکا در کل منطقه 6000 نیرو بیشتر ندارد در حالیکه بیشتر آنها خدماتی و فنی هستند تا نیروی رزمی و هیچ ناو هواپیما بری در منطقه حضور ندارد؟
حمله روسیه به اوکراین درس بزرگی به اعراب داد غرب فقط از پشت جبهه می ایستد و نظاره گر است حالا ممکن است یک پشتیبانی مالی و لجستیکی نه چندان موثر انجام دهد اما دخالت یا حمایت نظامی هرگز؟
دیدند که هر چقدر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین تقاضای ایجاد منطقه پرواز ممنوع کرد آمریکا و اروپا حتی حاضر به صحبت کردن در این موضوع هم نشدند؟
این ترس عاقلانه اعراب وادار کرد تا موضوع ناتوی عربی و سیستم هوایی مشترک جدی نگرفتند و حاضر به همکاری در این مورد نشدند؟
بعد از تحقیر بایدن در فرودگاه جده و عدم استقبال سلمان و پادشاه مذاکرات هم نشان از خوش آمدگویی برای بایدن نبود.
بایدن دست خالی و دراز تر از پا به آمریکا برگشت ؟
نه از توافق نفتی ونه از پیمان دفاع هوایی مشترک خبری درج پیدا نکرد.
اسرائیل خیلی علاقه داشت تا در پناه اعراب در خط مقدم به جنایت های منطقه ای خود ادامه بدهد هر کجا را خواست بمباران کند هر که را خواست ترور کند و خیالش از ایران راحت باشد اما امکان پذیر نشد؟
باید اذعان کرد ایران چقدر بزرگ و عظیم شده که بیش از چهارده کشور در خاورمیانه با یک ابر قدرت مذاکره می کنند تا بر علیه او هم پیمان و متعهد شوند اما از ترس ایران شانه خالی می کنند و حتی حاضر به اعتماد به آمریکا هم نمی شوند.
این پدیده عجیبی است که در دنیا سابقه نداشته است؟
با وجود این همه قدرت ایران در داخل در اتخاذ تصمیم برای رها سازی اقتصاد خود این همه عاجز درمانده و گروکان گروهای مافیای اقتصاد خویش است؟
این دیگر نوبر است قدرت بزرگ جهانی درمانده تقسیم عادلانه نان در کشور خویش است؟