دکتر خاندوزی وزیر اقتصاد در جلسه ای که در دانشگاه قم برگذار شد عنوان کرد هیچ راهکار فوری برای حل مشکلات اقتصادی در کوتاه مدت وجود ندارد تنها راه حل در کوتاه مدت پرداخت یارانه بیشتر است که آن هم فعلا در توان مالی دولت نیست؟
یارانه های که مرتب توسط آقای رضایی معاون اقتصادی رئیس جمهور و دیگران تکرار می شود اما محلی ندارد؟
اگر این سخنان در ابتدای زمستان 1400 جدی تلقی کنیم مفهومش اینست دولت یک عملیاتی در باتلاق را هم بصورت نظری و هم بصورت عملی دارد اداره می کند؟
منظور از باتلاق شدت درماندگی است. وگرنه گزینه های زیادی برای درمان در کوتاه مدت و بلند مدت وجود دارد که دولت برای آن گزینه ها برنامه ای ندارد.
احساس درماندگی و فروماندگی نه فقط در وزارت اقتصاد که در مجلس هم وجود دارد .
مجلس مرتب مصوبات تخصیص پول ارز و بودجه را دارد پیگیری می کند یکی نیست سوال کند از کدام منبع درآمد؟
وقتی به کارمندان معلمان قضات مردم محروم جنوب ایران مرتب تخصیص بودجه را تصویب می کنید ( بودجه ای که وجود ندارد) غیر از روبرو قرار دادن مردم با دولت و حاکمیت چه راهی باقی می ماند ؟
همین امروز 26 دی ماه 1400 پنج و نیم میلیارد یورو برای اشتغال زایی و تولید مسکن تخصیص یافته است؟
اصلا این تخصیص ها ی تخیلی و نجومی به چه منظوری صورت می گیرد؟
برای اقناع رای دهندگان برای آرام کردن دل بچه ها برای سیاسی کاری برای انتشار یک تصویر خوب از مجلس و نمایندگان؟
همه خواب و خیالی است که عالم واقعیت را بخود نخواهد دید؟
مانند معتاد مفلس پیر زمینگیر شده ای که برای پسرش پول ماشین آخرین سیستمی را قول بدهد؟
مانند مصوبات سالهای گذشته که بسیاری هنوز اجرایی نشده است.
آقای وزیر آقای مجلس دولت و مجلس بیش از 28 هزار قانون برای تصدی گری و گرفتن مجوزات کسب کار تولید در چهل سال گذشته تصویب کرده اند که اصلا امکان اجرایی ندارند بسیاری از آن ها؟
حالا چرا این همه پول وعده یا تخصیص می دهید؟
بخش عظیم این مصوبات را که دست و پای تولید و اقتصاد را بسته اند کنسل کنید؟
حداقل این مصوبات که بدون هزینه هستند راست تر و امکان پذیر تر هستند.
اما بسته درمانی کوتاه مدت پیشنهادی
1- کنسل کردن کلیه مجوزات برای شروع کسب کار و تولید به مدت سه سال.
2-معافیت اقتصادی مالیاتی عوارضی بیمه تامین اجتماعی برای کلیه کسب و کارهای جدید به مدت سه سال.
اصلا کسب کار جدیدی در کشور بوجود نخواهد آمد در این بحران تحریم و رکود که دولت عایدی از آن داشته باشد پس بهتر است به مدت سه سال از آن چشم پوشی کند تا حداقل عده ای به اشتغال و نان نوایی برسند دولت هم پس از طی سه سال می تواند کیسه ای برای خود بدوزد
شاید سه سال بعد دیگر تحریم اصلا موضوعیت نداشته باشد که با براه افتادن کسب کار همینطور هم خواهد بود.
3-واگذاری بسیاری از زمینهای خشک و دیم جنوب و حتی کویری مرکزی به صورت اجاره ناچیز به مدت سه سال برای کسب کار و تولید.
یک بیماری عجیب و بخل شدید در مسئولان دیده می شود که هرگز مسبوق به سابقه در ایران نبوده است مانند احساس قدرت کاذب ناشی بر حکمرانی بر یک میلیون کیلومتر مربع اراضی کشور که بدون سکنه هستند مانند حکمرانی بر مور ملخ مارمولک یا در اوج برف بوران سرمای زمستان از یک مشت یخ روی زمین والله این دیگر نوبر است برای بشریت؟
4-منع شهرداری ها و شهرک های صنعتی از افزایش شدید عوارض مختلف بخصوص عوارضی که از ابتدای سال 1400 مصوب شده اند که گاه تا 400 درصد افزایش نرخ به چشم می خورد.
5-ابلاغ قوانین جدید برای ورشکستگی و حمایت دولت از ورشکستگان تولیدی خدماتی و کسبی که در دوسال نیم کرونا به شدت افزایش یافته اند
حداقل معلق کردن احکام صادره به شرط ادامه کار ( فریز سه ساله ) هم برای بخش حقیقی هم برای بخش حقوقی.
6-تهیه و توزیع بسته غذایی رایگان شامل شیر خشک حبوبات چای خشک گندم سیب زمینی مقداری میوه ( تمام آنچه که در انبارهای سازمان های دولتی در حال پوسیده شدن و بدون مشتری هستند )
یک مرض جدید در مسئولان جمهوری اسلامی ایران دیده شده که حتی در حیوانات هم دیده نمی شود؟
یک نوع احساس کاذب مالکیت داشتن قدرت داشتن حفظ پوسیده ها و مرده ها ؟
شیر وقتی از شکار خویش سیر شد طمعه را رها می کند میرود اما مسئولانی وجود دارند که حتی از استخوان های پوسیده شکار دولت حتی محافظت می کنند مانند اموال پوسیده انبارهای تملیکی گمرک ایران یا مخالفت با توزیع سیب زمینی های پوسیده سازمان تعاون روستایی ایران که منجر به بیرون ریختن آنها شد؟
توزیع هر بسته غذایی ولو اندک می تواند حداقل به مدت کوتاهی مرهمی باشد ؟
متاسفانه دولت و حاکمیت به مانند آن اصفهانی شده اند که می گویید پول مگر جان است که آدم بدهد؟ ( قانون مگر جان است که آدم بدهد؟ )
مقداری کوتاه آمدن از قوانین منسوخ غیر لازم می تواند جان بسیاری از مشاغل و اشخاص نجات دهد
اصلا وضع آنقدر شکننده شده که توزیع ته مانده سیلوهای دولتی گمرکی می تواند ده میلیون نفر را سیر کند .
در واقع اغماض و بخشش معافیت دولت قادر به راه انداختن حداقل 2 میلیون شغل ناپایدار اما بدون هزینه خواهد شد.
حتی می تواند باعث رشد اقتصادی بالای پنج درصد در این وانفسای فشار تحریم تدلیس تغافل شود.
بخشی از مدیران دولتی آزاد کردن حریم مقرارت دایره نفوذ خود را با مرگ و برکناری یکسان می دانند؟
مدیریت ارٍث بلامعارض ابدی می دانند برای خویش؟
ولو مدیریت بر پسماند تاریخ گذشته سیلوها و مواد غذایی بی مشتری باشد.