حاکمیت پولی قسمتی از حاکمیت اقتصادی کشور است که دولت ها مجری و قانونگزار آن هستند .
این حاکمیت ها فراتر از دولتها هستند حق و دارایی ملی هر کشور محسوب می شوند ممکن است در یک دوره های مانند تحریم ها این حاکمیت ها مورد هجوم و خدشه واقع شوند اما این یک مسئله کوتاه مدت و گذار خواهد بود اگر دولت مستقر بتواند با اتخاذ تصمیمات به موقع و لازم شرایط گذر از این گردنه های تاریخی را فراهم کند؟
اگر چه خود دولت می تواند با تهاجم دانسته یا نادانسته به ارزش پول ملی خود اولین اقدام کننده بر علیه حاکمیت پولی کشور باشد؟
چاپ پول یا خرج بی حساب از جیب ملت یکی از مصادیق اقدام علیه حاکمیت ملی است که معمولا در ایران با سکوت و رضایت رسانه ها و علمای اقتصاد و حتی خواص به راحتی انجام می شود.
جالب اینجا است که این حاکمیت همزمان توسط دشمن ( آمریکا و محور غربی عربی اسرائیلی ) و دولتهای خودی مورد تعرض قرار می گیرد.
دشمن با آگاهی کامل در یک جنگ روانی شناختی و رسانه ای و دولت های خودی در یک پروسه نادانی و اغماضی و فسادی و راحت طلبی ؟
از دشمن هرجی نیست اما خودی چرا؟
دولت های خودی بطور کلی علاقه دارند به راحتی خرج کنند ( بدون محدودیت ) با دست و دلبازی برای سفرهای استانی هزینه کنند.
همه این هزینه های اراده ای و اجباری از جیب ملت انجام خواهد شد به قیمت گزاف نقض حاکمیت مالی آحاد مردم ایران؟
دولت فکر می کند تغییر قیمت ارز فقط یک تغییر ارزش ریال ساده و گذرا است در حالیکه چنین نیست .
این تعرض به حاکمیت و ارزش اموال ملی است و عواقب آن بسیار شدید و همگانی است .
ظرف چند سال آثار و عواقب بسیار شدیدی روی اقتصاد و 85 میلیون ایرانی خواهد گذاشت؟
سه تا چهار سال دیگر بیش از هفتاد میلیون ایرانی را به فقر مطلق دچار خواهد کرد.
فرق است بین نقض حاکمیت دشمن و تایید رسمی دولت خودی در واقع این حرکت تسلیم شدن به تعرض دشمن و تایید نقصان ارزش ریال برای همیشه است؟
این تصمیم می تواند سالهای بعد با فروکش کردن تحریم ها بگونه ای تخفیف یافته و کنترل شده اتخاذ کرد نه اکنون؟
حفظ ارزش پول ملی یک ایستادگی و مقاومت اقتصادی است .
اگر چه اصول گرایان یک کینه تاریخی از این قیمت گذاری ریالی ارز در دولت روحانی دارند و خیلی اصرار دارند این قیمت و آثار دولت روحانی را پاک کنند من از این تصمیم دولت روحانی دفاع نمی کنم اصالت این تصمیم به سرگردانی دولت روحانی بر می گردد.
اما این وضعیت ارث پدری و خانوادگی برای دولت جدید و ملت ایران است.
دولت سیزدهم صفر اینکه با این تصمیم موافق نیست دلیل نمی شود گلنک بردارد و این خانه نیمه را تخریب کامل کند؟
من حذف ارز ترجیحی را تجاوز آشکار به پول ملی و ارزش های مالی کشور می دانم که با هیچ روشی قادر به جبران ضرر و زیان آن نخواهیم بود.
وجود ارز 4200 تومانی در بودجه دفاع از ارزش ریال خواهد بود ولو دولت با این نرخ به هیچ واردکننده ای ارز پرداخت نکند.
و خود در واردات دولتی دارویی و غذایی استفاده کند.
مشکل اینجاست که دولت ارز 4200 تومانی را حذف کند تازه اول مشکل است خوب نرخ جدید چند است؟
23 هزار تومان این یک افزایش 600 درصدی در ارزش گذاری خواهد بود .
که مبنای پائینترین نرخ دولتی ارز قرار خواهد گرفت؟
پیغام این تصمیم برای بازار و مردم این خواهد بود که نرخ دولتی ارز 23 هزار تومان است و قیمت پائینتر امکان ندارد.
پس نرخ ارز بازار آزاد چقدر است؟
فقط اعلام این تصمیم به منزله انفجار قیمتها خواهد بود.
انفجاری که باعث افزایش شدید قیمت ها خواهد شد و بیش از هر کسی خود دولت را افزایش شدید هزینه ها و کسری بیشتر بودجه دچار خواهد کرد ؟
حتی دولت قادر نخواهد سال 1401 را با بودجه مصوب به آخر سال برساند .
لذا همین تصمیم دولت را از لحاظ بودجه ای و کسری آن ویلچر نشین خواهد کرد؟
بجای این همه لجاجت و اصرار برای تغییر پایه پولی کشور بهتر است دولت در فکر ایجاد درآمد جدید برای هزینه باشد؟
نه اینکه تنها فکر کند محدود ارز موجود خود را به بالاترین نرخ ممکن بفروشد؟