در تهاجم فرهنگی تحریمی اقتصادی غرب علیه کشور اولین شلیک به اعتماد عمومی به آینده اقتصادی کشور صورت می گیرد .
بدین سان تلاش می شود تا زمینه فرار و خروج گسترده سرمایه از ایران رقم بخورد متاسفانه همکاری نابخردانه بخشی از حاکمیت با جنگ ادارکی باعث تشدید و ترغیب بسیاری به این خروج سرمایه خواهد شد و چه بسا این نا امنی در عمق وجود جامعه بشدت رخنه خواهد کرد بگونه ای که حتی آنکه صد میلیون تومان سرمایه هم دارد در صدد است این مبلغ یا مخفی کند یا به ارز یا طلا تبدیل کند یا با خرید ولو وسایلی که به آن نیاز ندارد مانند ماشین و ملک و حتی خروج از کشور دور از دسترس قرار دهد؟
خوب دشمن را هرجی نیست اما خودی چرا ؟
این ناشی از کم اطلاعی و بی بصیرتی بخشی از حاکمیت است که با وساطت فامیلی خویشی جناحی قبیله ای به سمت های عالی دست یافته اند اما از درون خالی و بی اطلاع هستند متاسفانه بیشتر هم حالت امری نظامی دستوری دخالتی به خود می گیرند؟
و جملات آشنای محاکمه تعزیر زندان وزرات اطلاعات و غیره را راحت بر زبان جاری می کنند بدون اینکه از عواقب چنین سخنانی برای ملت خویش آگاهی داشته باشند؟
وقتی یک مسئول بلند پایه می آید در تلویزیون در رسانه در مقابل گرانی اجناس و مواد خوراکی و صنفی صنعتی از این قبیل کلمات استفاده می کند نشان از عمق فاجعه دارد؟
به قول بانک مرکزی ایران مجموعه نقدینگی کشور به رقم بی سابقه 3000 میلیارد تومان نزدیک شده است ؟
اگر دولت مسئولانه برخورد کند بخش عظیمی از این سرمایه را می توان در بخش تولید و سرمایه گذاری کشور قرار داد؟
اولین گام کسب اعتماد عمومی با رفتار مناسب است ؟
بدون شک می توان با ایجاد حداقل پنج شرکت سهامی بسیار بزرگ کشور از بسیاری از کسریها نجات داد؟ چگونه ؟
اولین گام اینست که دولت اعلام کند اهداف این شرکت چیست ؟ ارزش سهام آن در نظر دولت چقدر با اعتبار و قانونی است از مالیات سهام معاف هستند فقط موقع خرید و فروش مبلغ کمی مالیات دارند مثلا فقط یک درصد و همینطور افزایش اعتبار و افزایش قیمت این سهام مورد تائید خواهد بود؟ چگونه ؟
1- دولت باید رسما اعلام کند یک شرکت بزرگ برای سرمایه گذاری در بخش انرژی ( نفت شامل استخراج حمل تصفیه احداث کارخانه پتروشیمی ) همینطور انرژی های جدید خورشیدی بادی و تمام شقوق انرژی های نو با حداقل سرمایه گذاری صد هزار میلیارد تومان (محدودیت در عرضه سهام در گام اول ) به مالکیت و مدیریت بخش خصوصی افتتاح خواهد کرد.
سهام این شرکت از اعتبار بسیار بالایی برخوردار خواهد بود و به عنوان وثیقه ملکی دادگاهی بانکی پذیرفته خواهد شد.
قابلیت به ارث رسیدن را دارد قابلیت نقد شدن در موعود سه ساله را دارا خواهد بود .
همینطور شرکت دوم با همین مقدار سرمایه گذاری در زمینه تولید کامیون و اتوبوس و انواع ماشین آلات سنگین.( توضیح اینه بخش خصوصی قادر به چنین سرمایه گذاری سنگینی در کشور نیست و امکان استفاده از سرمایه خارجی هم وجود ندارد)
شرکت سوم با حداقل همین مقدار سرمایه گذاری در استخراج و تبدیل معادن کشور با واگذاری حداقل یک یا دو معدن بزرگ کشور ( بخصوص در زمینه فلزات مورد نیاز کشور )
شرکت چهارم با حداقل دو برابر این سرمایه برای کندن کانال کشتیرانی از مکران تا ساحل دریای خزر بخصوص اگر شهر بزرگ مکران در ساحل دریای عمان به آن واگذار شود .
پنجمین شرکت بزرگ یک شرکت بزرگ در زمینه بندری کشتی سازی و هواپیما سازی خواهد بود با این شرط که دولت یک زمین حداقل پنجاه کیلومتر در 50 کیلومتر در سواحل سیستان و بلوچستان به عنوان محل تولید و محل ساخت کارخانه در اختیار این شرکت قرار دهد ( بخصوص اگر نزدیک کانال کشتیرانی و شهر بزرگ مکران باشد بسیار بهتر است ) بدون شک کشور سالانه به بیش از بیست هواپیمایی بزرگ مسافری و همین تعداد هواپیمای باری و کارگو نیازمند است و چند برابر این مقدار هم به هواپیمای کوچک و همین طور بالگرد تجاری احتیاج دارد اگر به یاد داشته باشید دولت روحانی در بعد از برجام اقدام به خرید بیش از دویست میلیارد دلار هواپیمای مسافر بری زد که موفق نبود درحالیکه با این مبلغ سرمایه می توان بزرگترین کارخانه هواپیما سازی کشور راه اندازی کرد چه بسا می توان بیش یکصد مهندس خارجی از سرتاسر دنیا استخدام کرد تا بهترین هواپیمای آسیا را تولید کنیم
نکات و بایدهای زیادی در این زمینه وجود دارد که یک وقت دیگری موکول می کنیم
در این بخش فقط کافی است که ذکر کنیم شکست سنگین جو تحریم تنها به شعار نیست بلکه به عمل مسئولان و باز کردن و هموار کردن راه سرمایه گذاری هم بستگی دارد؟؟
وقتی چنین راههای بزرگی برای مردم باز شود .
آنوقت خواهیم دید چگونه مردم برای خرید این سهام دست و پا خواهند شکاند؟
چگونه این سهام به قدرت طلایی اقتصاد ایران تبدیل خواهد شد؟