پس از موافقت رهبر انقلاب، لوایح مربوط به FATF بار دیگر در دستور کار مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت. مجمع تشخیص در این باره سناریوهای مختلفی پیش رو دارد . پس از موافقت رهبری، لوایح مربوط به FATF بار دیگر در دستور کار مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت؛ لوایحی که بر اساس آنها، ایران باید تصمیم بگیرد به عضویت ۲ کنوانسیون بین‌المللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم (CFT) و مبارزه با تأمین مالی جرائم سازمان‌یافته فراملی (پالرمو) بپیوندد یا نه. به گفته محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار است تعیین تکلیف این لوایح، اسفندماه به سرانجام برسد.
سرنوشت این لوایح به سرنوشت کشور گره خورده است ؟
از یک سمت رد کردن مطلق این لوایح آینده اقتصادی کشور را در هاله ابهام قرار خواهد داد؟
از سمت دیگر پذیرش آنها کشور را در معرض آسیب بیشتر قرار خواهد داد؟
متاسفانه آمریکا با نفوذ در این سازمانهای بین المللی و کنوانسیونها از آنها سلاحی برای مبارزه با دشمنان و انقلاب اسلامی ساخته است؟
بیشتر از هر کشوری آمریکا می داند که ایران نه مرکز پول شویی و تروریسم بین المللی است نه مرکز جرائم سازمان یافته فراملی ؟
اما چرا اصرار دارد ایران عضو این دو کنوانسیون باشد؟
برای یاقتن مختصات و قدرتهای مالی و تراکنشی داخلی ایران.
برای یافتن دقیق چارچوب اقتصاد داخلی و قدرت مالی نیروهای عمل کننده هم در اقتصاد ملی هم در بعد نظامی و رهگیری دقیق مناطق سوق الجیشی تراکنش ها و نحوه عمل دور زدن تحریم ها؟
اینان اطلاعات حیاتی هستند که افشاء آنها می تواند نه تنها مراکز حساس حتی اشخاص حساس با توجه به حقوق دریافتی مورد شناسایی قرار دهد؟
این اطلاعات در جنگ اقتصادی جاری به منزله دادن مختصات طول و عرض جغرافیایی یک رادار مرکزی یا یک مرکز ضد هوایی به دشمن است تا در بمباران مورد استفاده قرار گیرد؟
پس نتیجه عاقلانه اینست تا پایان جنگ اقتصادی جاری از دادن این اطلاعات به خارج جلوگیری شود.
اما رد کردن مطلق این لوایح هم به صلاح کشور نیست .
حتی پذیرش مشروط این لوایح هم کارساز نخواهد بود. چون در بطن این کنوانسیونها شرایط اعضاء پذیرفتنی نیست؟
اما تصویب این لوایح موجی از امید در داخل و خارج کشور به همراه دارد؟
یک چراغ سبز بسیار عالی به جبهه اقتصادی و حتی اقتصاد بین الملل هم هست.
اگرچه پیشنهاد من اینست زمان اجرایی این مصوبه یک تا دوسال بعد از تحریم و پایان تمام تحریمها با تصویب مجدد مجلس باشد؟
این تصویب زمانی هم به دعوت رهبری و جامعه نگران اقتصادی کشور یک لبیک زیبا خواهد بود.
هم به جامعه بین المللی یک چراغ سبز بسیار مشتاقانه که برای خروج از تحریمها تلاش کنند.
در واقع این مصوبه می تواند در سد تحریمها یک سوراخ بزرگ ایجاد کند؟
و تاثیر آن کمتر از فروش نفت روزانه یک ونیم میلیون بشکه در عین تحریم نخواهد بود؟
فرو ریختن سریعتر چهارچوب تحریمها به بازی هوشمندانه رهبران اقتصادی ایران وابسته است؟
بازی که دولت روحانی در آن بسیار فشل و مردد عمل کرد؟
امید است دولت بعدی بسیار قدرتمندانه در این بازی عمل کند؟