اندیشکده واشینگتن ( موسسه واشینگتن) اخیرا طی یک مقاله ای اذعان کرده ایران با تولید و استقرار تسلیحات پیشرفته می تواند توازن قوا در خاورمیانه را به هم بزند؟
البته این می تواند به هم بزند شعاری بیش نیست در واقع باید خواند ایران توازن قوا در خاورمیانه را بنفع خود به هم زده است.
این جمله درست تر است یک ضرب المثل قدیمی فارسی داریم "چوب را که برداری گربه ذزد فرار میکنه"
سخن گفتن با غرب ابزار می خواهد صرف تهدید صرف سخن گویی تنها نیست؟
آنچه در 7 سال گذشته دولت روحانی از آن غفلت کرده بود همین سخن گفتن با قدرت و ابزار است؟
مقصود از ابزار توانایی بروز داده شده است مانند نمایشگاه توانمندی های نظامی ایران است.
وقتی توانمندی کشور نمایش داده شود غرب را از تهدید از تحریم از فشار منصرف خواهد کرد.
همانطور که از حمله نظامی منصرف کرد.
پس دولتمردان ایرانی در این تحریم ( فشار حداکثری ) شریک جرم هستند؟
چون نفهمیدند غرب با چه زبانی سخن می گوید تا با همان زبان پاسخ تهدیدات اقتصادی غرب را بدهند؟
غرب تشخیص داد دولت مهجور مغرور و مغفول قادر به تجهیز و پاسخ گویی موثر نیست؟
به سه علت یک غرور بدون پشتوانه شخص روحانی ( مغرور هست برای چه نه اندیشه توانایی دارد نه قدرت رهبری عالی دولت دارد نه از دانش عملی و علمی اقتصاد بهره ای دارد)
دو دولت فاقد تخصص و لیبرال فاقد انگیزه تلاش و کوشش؟
سه مجموعه حکومتمداران فاسد؟ ( گزارش سازمان اطلاعات امنیت کشورهای همجوار و سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا سیا )
همگی به فساد بیش از بیش مجموعه دولتی ایران اذعان دارند همینطور وزارت اطلاعات ایران هم در گزارشی فساد را عامل تهدید امنیت کشور دانست.
اگر برای مقابله با تحریم فساد از مجموعه بخش خصوصی کنار می گذاشتیم و تمام بخش خصوصی را آزاد می گذاشتیم
نمایشگاهی از توانمندی بخش خصوصی در زمینه تولید و اقتصاد برگذار می کردیم و هیچ وجهی بابت غرفه داری جریمه عوارض و عواقب بعدی ان ( مراجعه مکرر دولتمردان و بانکها و همینطور تامین اجتماعی به شرکت کنندگان در نمایشگاه ها برای اخذ مالیات عوارض اضافی یا حق بیمه غیره )
تحمیل نمی کردیم؟
یک نمایشگاه بزرگ از همه توانایی بخش خصوصی به وسعت تهران تا قم می توانست برگذار شود .
بعد هم با تقاضای تولید هر متقاضی بدون تشریفات موافقت می شد ( منظور از تشریفات مدت رشوه فساد داخلی وزارتخانه ها و بهانه تراشی های مکرر برای گرفتن شیرینی زیر میزی و...........)
آن وقت با یک لشگر سرمایه گذار حداقل یکصد هزار نفری روبرو بودیم که بر سینه تحریم خنجر می زدند .
آیا با کوچک شدن 50 درصدی اقتصاد روبرو می شدیم؟
سخن گفتن با تحریم ابزار توسعه و توانایی کشور را می طلبد نه صحبت بی پشتوانه و گاه غیر واقع
روزی که کشور آلمان ویران شده از جنگ جهانی دوم شروع به بازسازی کشورش کرد .
تکیه وزیر و صدر اعظم آلمان بر بازوان جوانان آلمانی بود نه هیچ چیز دیگر؟
منتها آلمانها آنوقت اینقدر فساد نداشتند که اکنون در دولت ایران است؟
در هر حال سخن گفتن با تحریم نمایش واقعی قدرت اقتصادی می خواهد ( آزاد گذاری مطلق بخش خصوصی برای تولید ) چون دولت که تولیدش " نفت " اینک مرده است.
هنوز هم برای اینگونه سخن گفتن وقت هست اگرچه بسیار دیر شده است.
دولت روحانی که برای ساقط کردن دولت بعدی از هیچ کوششی دریغ نمی کند مانند بجای گذاشتن بدهی 900 میلیارد تومانی به اضافه اوراق قرضه معمولی و نفتی حتی بخشیدن پول آب و برق 30 میلیون نفر برای سال آتی 1400 همه و همه تلاش باری اسقاط دولت بعدی هست مانند خیانتی که احمدی نژاد کرد درست در روزهای پایانی دولت خود پانصد هزار نفر را در دولت استخدام کرد.
اینبار هم دولت روحانی مرتکب همان رویه شود و مالیات بخش تولید برای سالهای آتی یا صفر یا با تخفیف عظیم اعلام کند.
شاید که اقتصاد روز به روز تحلیل رفته کشور جانی دوباره بگیرد؟
این جان گرفتنی که تحریم را دفن خواهد کرد.