میزان استرس وارد شده به وسیله کرونا بسیار بالا است گاهی این نگرانی کار را به دعوا و مشاجره و حتی دشمنی بین همسران یا والدین و فرزندان می کشاند .
طبق اطلاعات انتشار یافته هم در ایران و هم در چین میزان طلاق بعد از قرنطینه به شدت افزایش یافته است.
خود استرس روانی شیوع کرونا ویران کننده است هم در بعد شخصی و روانی هم در بعذ سیاسی و اقتصادی دارای ابعاد ویران کننده ای است.
تقریبا قریب به اتفاق مردم تمام آمال و آرزو های خود را بر باد رفته می یابند؟
حتی امید به زنده ماندن هم به شدت کم رنگ می شود. از بعد اقتصادی تخریب کرونا بیش از هر فاجعه دیگر روی زندگی بشر اثر نابود کننده داشته است .
تا جای که کریستالینا جورجیوا مدیر عامل صندوق بین المللی پول اعلام کرد اکنون با رکود مواجه نیستیم با توقف کامل اقتصاد مواجه هستیم.
در بعد سیاسی هم بسیاری قربانی این وضعیت خواهند شد
دو سال دیگر بیش از نود درصد رهبران سیاسی دیگر بر مسند نخواهند بود.
شاید ساختار سیاسی بسیاری از کشورهای دنیا هم تغییر پیدا کرده باشند؟
میزان تغییرات به زمان اثر گذاری کرونا و تلفات هر کشور بستگی دارد.
اما بعد روانی و خشم ناشی از استرس کرونا در کشور ما به یقین می تواند بسیار ویران کننده باشد؟
چون کشور ما قبلا مورد هجوم تحریم خارجی و تحریم داخلی قرار گرفته بود.
و مدیریت کشور ( دولت روحانی ) بسیار بد عمل کرد؟
و هم تحریم داخلی و عدم توان مدیریتی فشار اقتصادی تحریم تا سه برابر افزایش داد.
اینک بعد از هجوم تحریم شیوع کرونا هم به شکل غیر قابل جبرانی کشور را مورد هجوم قرار داد.
لذا دیدیم که استرس ناشی از تحریم در جریان اعتراضات بنزینی به چه خشمی و شورشی منجر شد.
در روان شناسی به این پدیده PTSD می گویند POST TRAUMATIC STRESS DISORDER آشفتگی خشم بی نظمی بعذ از ضربه و جراحت زخم استرس که می تواند به اختلال روانی هم منجر شود.
این خشم می تواند منجر به شورش شود می تواند به نافرمانی منتهی شود.
آنچه مورد بررسی ما است نه جنبه پزشکی که آثار اجتماعی و سیاسی این واکنش ( خشم ) می باشد
آثار این خشم با توجه به شدت استرس و طول زمان استرس می تواند کمتر یا بیشتر باشد.
با توجه به مدیریت بسیار نامنظم دولت روحانی و تلفات شدید آثار این خشم در ایران با توجه به تخریب قبلی تحریم می تواند بسیار گسترده باشد؟
این پیش بینی از طرف بسیاری از روشنفکران و جناحهای سیاسی هم قبلا ابراز شده است.
متاسفانه جناح اصلاح طلب به آن به منزله یک فرصت برای بدست آوردن قدرت می نگرند ( همانطور که شخص روحانی به شورش بنزینی نگاه می کرد)
و بازهم متاسفانه جناح اصول گرا هم به آن به منزله یک دستاورد برای کوبیدن رقیب نگاه می کند.
در واقع هر دو جناح دارند راه افراط و تفریط را طی می کنند همانطور که در گذشته با مشکلات کشور به عنوان دستاویزی نگاه می کردند؟ برای استفاده ابزاری اقتصاد ابزار بود برای کوبیدن طرف یا بهانه برای داخل شدن به مخالفت یا تشدید نابسامانی؟
این شورش مانند یک شتر در پشت درب نشسته است.
مانند عزرائیل که برای گرفتن جان انسان می آید. اگر این خشم عمومی مدیریت نشود کاسته نشود کنترل نشود می تواند چنان تخریبی به پا کند که نه اثر از تاک بماند نه از تاک نشان؟
این شورش می تواند هر دو جناح سیاسی کشور به قبرستان بفرستد؟
ضرر و زیان شورش بنزینی اینقدر سنگین بود که هنوز در بسیاری شهرها بانک های سوخته ترمیم نشده و از آن بدتر خانواده های عزادار و تلفات سنگین غیر قابل جبران هستند.
هنوز کشور از زیر مشکلات بین المللی آن شورش خلاص نشده است؟
اکنون یک شورش دیگر کشور ویران و آبرو حیثیت بر باد خواهد داد ؟
این شورش میهمانی و سور نیست که بعضی در پی استفاده سیاسی از آن هستند.
هم استقبال کنندگان هم سرزنش کنندگان دنبال نوعی بهره برداری جناحی سیاسی هستند.
این مایه خجالت و نفرت است که با جان و آبروی کشور اینگونه برخورد می شود؟
اکنون آقای روحانی بقدری بدنام و بی آبرو شده است که لبخند او در رسانه ها نفرت و خشم مردم بر می انگیزد مایه ضرر و زیان عظیم شده حضور ایشان در مقابل تلویزیونهای کشور؟
یک زمانی می گفتم هر سخنرانی احمدی نژاد در سازمان ملل و خارج از کشور هزینه 80 میلیارد دلاری برای ایران بدنبال دارد.
اکنون هر سخنرانی و نیشخند او در مقابل تلویزیون خسارت عضیم برای جمهوری اسلامی ایران دارد.
این مشکل داخلی است اما زیان آن بیش از 80 میلیارد دلار است؟
او اکنون تبدیل شده به نماد دروغ تظاهر نقش بازی کردن طفره رفتن شانتاژ کردن حتی تبدیل شده است به ضد جمهوری اسلامی ایران.
در داخل نفرت و خشم ایجاد می کند در خارج خوشحالی امیدواری شور و انگیزه به ادامه تحریم ها؟
این باز خوانی فعلی نقش آقای روحانی است.
مردم امید بسته اند او کشور تا پایان مدت خودش تا مرداد سال 1400 مدیریت و هدایت کند؟
اما او می خواهد به هر ترفندی شده سالم به آنجا نرسد؟
اینک در هنگامه هجوم تحریم کرونا و ایستایی کامل اقتصاد با این دولت چکار باید کرد؟
دولتی که خود دنبال فرو ریزی کشور است برای بدست آوردن قدرت بیشتر برای بدست آوردن فرصت مذاکره با غرب ؟
او همانند ترامپ بسیار مشتاق نمایش صلح با استکبار جهانی است اگر بیشتر از ترامپ راغب نباشد کمتر از او نیست؟
ترامپ مرتب اعلام می کند اما روحانی ساکت دنبال فرصت می گردد تا یک جا چرخ کشور دچار خدشه کند و اصلاح وضع را به مذاکره ربط دهد؟
او ترامپ اصرار می کند این انکار اما هر دو آینده سیاسی خود را در این نقش می بینند.
و این خود نه فاجعه که یک جنایت است.
امروز باید در راستای وصول آرامش و حل مشکلات اقتصادی لحظه ای درنگ نکرد؟
اما آنچه در جریان است تمامی حاکی از رها کردن اقتصاد مردم معیشت مردم دارد؟
دولت هیچ راه حل و هیچ برنامه ای برای حل مشکلات اقتصادی انسانی و بیماری ندارد.
حتی حاضر نیست راه های پیشنهادی 55 اقتصاد دان را هم اجراء کند.
طبق معمول از نشان دان عکس العمل خودداری می کند.
دولت راه خودش را می رود برای این پیشنهاد ها هم تره هم خورد نمی کند؟
نتیجه چه خواهد شد همه به استقبال آینده نا معلوم حرکت می کنیم.
مردم به حاکمیت با دیده نگران و مستاصل نگاه می کنند.
حاکمیت به روحانی ؟ روحانی به خارج مرزها ؟
تمام سیستم طراحی شده جمهوری اسلامی ایران اعم از مجلس شورای نگهبان شورای مصلحت نظام قوه قضائیه تمام مدیران کشور قادر به جلوگیری از ادامه این سیستم ناقص نیستند؟
شورش بعدی مانند انفجار بمب در مقابل ترقه زدن در آبان ماه 98 خواهد بود.
شاید هیچ چیز دیگری که قابل دفاع باشد باقی نماند؟
نمی توان جلو مردم با دادن یارانه و سهم فقیرانه گرفت باید تغییر نگرش عمیقی در مسئولین بوجود بیاید متاسفانه هیچ نشانه ای وجود ندارد.
نتیجه شورش از هم اکنون مشخص است از بین رفتن بیش از بیش امکانات کشور تخریب اقتصاد و
نتیجه قطعی فرو ریزی اقتصاد کشور با 5 میلیون بیکار جدید با 20 درصد منفی در رشد اقتصادی خواهد بود.
اینگونه بی خیال اداره امور کشور سپردن کشتی به طوفان حوادث است.
این بار به مقصد نمی رسد .
نمی توان اقتصاد کشور به تیول آقازاده ها و بانکها از ما بهتران سپرد و انتظار داشت وضع مردم خوب باشد؟
نمی توان انواع بیمه مالیات عوارض سنگین بر صاحبان کسب و کار تحمیل کرد؟
و انتظار داشت آنان با شرکت های دولتی نیمه دولتی خصولتی و شبه دولتی رانت خوار مقابله کنند حتی ادامه حیات بدهند؟
نا گفته پیدا است این شورش مانند شورش های قبل نخواهد بود مانند شورش آبانماه 98 با چند تکه نان ( یارانه بنزینی ) ساکت نخواهد شد.
نمی توان تمام امتیازات اقتصادی کشور به عده ای خاص داد و بقیه مردم در پشت دربها معطل کرد.
آنچه هوایدا است تداوم وضع موجود با حکمفرمایی هر یک از دو جناح سیاسی کشور است.
پس منتظر نباشید بعد از روحانی جناح مقابل کاری کارستان انجام دهد.
نگرش و دید دو جناح همین است که بر کشور حکم فرما است؟
این نگرش مبنای شورش لشگر بیکاران ضعیف نگه داشته شدگان و فقیر شدگان است.
بدون تغییر در این نگرش یا برکناری هر دو جناح سیاسی کشور هیچ تغییری رخ نخواهد داد.
این دوران بعد کرونا آبستن حوادث بسیار است چه برای ایران چه برای کشورهای دیگر؟
حوادثی شوم تلخ ویران کننده یا با هوشیاری حاکمان اصلی کشور و راهنمایی عالمان شیرین و خوش آتیه خواهد بود.
اما وقوع حوادث حتمی است غیر قابل کنترل و جلوگیری است فقط می توان با هوشیاری آن را به صلح و دوستی و کمک به تمام آحاد کشور منجر کرد؟