سه قوه مجریه مقننه و قضاییه ایران بعد از چهل سال به یک سازمانهای عریض و طویلی و حجیمی تبدیل شده اند که خود هر کدام یک کشورند؟
در واقع در تمام این 40 سال گذشته با مدیریت واحد و یکسانی اداره شده اند؟
تغییرات مدیریتی در این 3 قوه در حد تعویض رئیس قوه بوده مدیران درجه پایین تر عینا بعد از چهل سال عوض نشده اند "فقط مرگ است که می تواند صندلی یک مدیر از او بگیرد"
سیستم مدیریت این سه قوه بسیار قدیمی در حد همان دوستان اول انقلاب باقی مانده؟
بدون تغییر در سیستم در درک و در گزینش تفکر همان جوانانی که اسلحه ای به دستشان افتاد چند پادگان تهران تصرف کردند با هر پیشینه و منشی مدیر کمیته های انقلاب شدند و مدیر توزیع ارزاق عمومی بعد از چهل سال هنوز مدیران کشورند
با این تفاوت که با تقرب به سمت ها اکنون در حین کار مدرک تحصیلی هم گرفته دکتر و کارشناس ارشد هم شده اند؟ اما کماکان همان بینش کوتاه و تنگ نظر اوائل حفظ کرده اند
کوتوله های سیاسی که بر اثر پرخوری اینک به شدت چاق و پیر کم تحرک هم شده اند؟
در واقع هم تمام حواس شنوایی و چشمی لمسی هم تنزل یافته است.
به قول جلال آل احمد در داستان "دید و بازدید" کمبود ارتباطات بر اثر پیران منجر به عدم درک و آگاهی
گاه ریشه در کهو لت سر دارد و گاه
ریشه در از کارافتادگی هوش و حواس به عنوان دریچه های دریافت آگاهی و اطّلاعات از فضاهای
عمومی جامعه مثل سنگین شدن گوش یک پیرزن در »تجهیز ملّت« که صدای بمباران را با صدای پای
قاطرها یکسان تصوّر میکند. گاه علاوه بر کهولت سن، در محدود شدن رفت و آمد آدم ها با اطرافیان و
کاهش درک و دریافت آنها از واقعیتهای بیرونی ریشه دارد که به واکنشهای ناشیانه و ابتدایی و کاهش
توان سازگاری با واقعیتهای جدید مثمر میشود به رغم آگاهی اندکی که از پیرامون خود دارند قیافه
حق به جانب و حتی تحلیلگرهای حرفه ای شده را به خود می گیرند؟
روانشناسی این گروه از مدیران جمهوری اسلامی ایران دقیقا همانند پیران کم حواس کم هوش و کم تحرک که با بیماری آلزایمر تواما باشد شبیه شده؟
آدم و عالم مقصر می دانند غیر از خود؟
روزی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید این گمان در مردم زنده شده بود که رهبران حکومت اسلامی همانند پیامبران همواره عذر تقصیر به گردن بگیرند و از خدای خویش و مردم خویش عذر خواهی کرده طلب پوزش کنند از مردم.
اما این خصلت فقط در امام خمینی دیده شد و بس؟
تقریبا هیچ مسئولی اقرار به اشتباه نکرد در جمهوری اسلامی ایران؟
همه آقایان تافته جدا بافته بوده و هستند؟
این است داستان سه قوه نا کارآمد و ناسپاس در جمهوری اسلامی ایران.
فرق نمی کند رئیس جمهور یا رئیس قوه قضاییه چه کسی باشد یا رئیس مجلس این سه قوه راه خود می روند همچنان نا هماهنگ و مسخره کننده همدیگر ؟
همچنان غیر منطقی و پر از اشتباه؟ و هر رئیس جدیدی در خود حل می کنند همراه می کنند.
یا با بهانه نداشتن بودجه یا به بهانه نداشتن مدیران مطمعن و مورد وثوق یا به هزار بهانه؟
حالا در آستانه بحرانهای انسانی اقتصادی سیاسی نظامی پیش آمده برای جمهوری اسلامی ایران
این کوتوله های چاق پیر کودن چه بلایی بر سرنوشت مردم رقم خواهند زد؟
متاسفانه هیچ انگیزه تغییر هم دیده نمی شود ؟
یکی از بارزترین مشخصه پیران همان عدم تغییر عدم سازش با شرایط جدید و مخالفت با هر نوسازی و نو اندیشی است
نتیجه برای مبارزه با آمریکا با خشک سالی با رکود اقتصادی اول نیاز به تغییر در این سه سد فکری و سازمانی و مدیریتی در کشور هستیم .