هنوز گرد و خاک ناشی از حرکات ناپخته و شهرت طلبانه احمدی نژاد کامل فرو ننشسته است
در واقع هنوز عمق ضرر و زیان ناشی از حماقتها و سیاستهای اشتباه هشت ساله ریاست جمهوری
او مشخص نشده است یک کار کارشناسی دقیق لازم است تا زیانهای اقتصادی و سیاسی و حیثیتی
آن هشت سال مشخص شود.
اما از لحاظ اقتصادی فاجعه از بین رفتن 700 میلیارد دولار سرمایه فروش نفت و از بین رفتن ریشه تولید
و تلاش همینطور فرهنگ کار تولید کمترین آن است.
از لحاظ سیاسی نوعی زورگویی و مطالبه از مردم بصورت دریافت مالیات سنگین ( ارزش افزوده ) و گوش سپردن و اطاعت کور کورانه در مقابل دولت زورگویی دولتی و عدم توجه به قانون و مجلس و عدم پایبندی به قوه قضاییه
در تمامی این هشت سال دنبال شد بگونه ای که امروز خود یک فرهنگ شده است؟
همینطور مقاومت در مقابل رهبری و خواست جامعه یکی دیگر از میراث شوم احمدی نژاد است
نمی خواهم زیادتر توضیح بدهم و گرنه باید برای هر کدام یک کتاب نوشت و تک تک اعمال او را شاهد گرفت
همچون غلامی که مرتب می گوید چشم اما در مقابل خلاف درخواست ارباب ( ملت و مردم ایران) دست به حرکات زیگزاگ میزد
آخرین موضوع که امروز مبنای این قسمت ( نوشتار است) عدم توجه او به هشدار کارشناسان و متخصصین و دلسوزان کشور بود اصلا اعتقادی به کارشناس و تخصص واقعی نداشت
همه را هیچ حساب می کرد الا رفیق میخانه خادم اسبق خویش را؟
این نیز تبدیل به یک فرهنگ ( لجبازی ) شد. تخریب این آخری از هر ضرر زیان دیگری بیشتر بود هست
اکنون نیز با این فرهنگ خانمان سوز روبرو هستیم ( فرهنگ لجبازی احمدی نژادی) کجا رئیس جمهوری های سابق اینچنین نسبت به هشدار ها بی توجه بودند هرگز؟
حالا همین حرکات با کمی روند آهسته تر و شکیل تر توسط آقای روحانی دنبال می شود
حالا هم روحانی به هیچ کدام از هشدار ها توجهی ندارد
همانطور چشم بسته مانند احمدی نژاد با سرعت 200 کیلومتر می رود به سمت دره نیستی و نابودی
اقتصادی
فقط لباس احمدی نژاد عوض شده کمی هم قیافه قشنگ تر و یک لبخند ملیح هم به آن اضافه شده
اگر چه این یکی با خارجی ها خوب است
اما تمامی سیاستهای اقتصادی مالیاتی اجتماعی بر همان مبنای سابق ادامه دارد؟
لذا همان نتایج در آینده خواهد داشت
باش تا صبح دولتت بدمد.
اعلام یک روز کامل تعطیلی شهر تهران مرکز سیاسی تجاری اداری کل کشور به معنی تعطیلی کل کشور است
اگر تولید ناخالص ملی ایران از چشم بانک جهانی قبول کنیم 450 میلیارد دولار روزانه یک میلیارد و نیم ضرر و زیان این تعطیلی است
اگر با احتساب دو سوم اقتصاد زیر زمینی ایران حساب کنیم حداقل ضرر و زیان کشور روزانه 2/5 میلیارد دولار می شود
کدام کشور اروپایی حتی اگر 160 رئیس جمهور و هشتصد هیئت خارجی مهمان داشته باشد
کشور خود را تعطیل می کند .
بنا براین باشد باید ژنو پاریس نیویورک مونیخ سیدنی آمستردام سالی 30 روز تعطیل باشند
این میراث شوم آن احمقی نژاد است
که به هر بهانه بین تعطیلی را آخر سال را حتی دو روز بدون دلیل تعطیل اعلام می کرد.
فقط در یک بیمارستان یک روز تعطیلی بسیار مشکلات و ضرر زیان به جای می گذارد
در بیمارستان میلاد در روزهای ناخواسته تعطیلی تا شصت جنازه بیشتر تحویل سردخانه می شود.
یعنی این شصت نفر درمان نشده اند بموقع؟
حالا حساب کنید صدها بیمارستان دبیرستان دانشگاه اداره و صدها وقت و نوبت از بین برود؟
بعضی از آنها فقط ضرر و زیان مالی نیست اصلا قابل جبران نیست؟
این هم شده مد این مد ریشه اش بر می گردد به کشور های همسایه جنوبی کشور ( عربها)
آنها که کار نمی کنند مرتب برای خوش گذرانی اعلام تعطیلی می کنند
شب تا نیمه صبح در خیابانها سرگردان هستند ترافیک یک و دو بعد از نیمه شب چه مفهومی دارد
پدیده شومی که در تهران و شهر های بزرگ در سالهای اخیر شاهدش هستیم
این پدیده شوم نتیجه یک روال و پدیده زشت در کشوری که 99 درصد آن از نداشتن درآمد کافی رنج
می برد خیانت به اقتصاد کشور است.
این یک سوال بزرگ است کشورهای غربی در دور اول رئیس جمهوری روحانی حاضر به پرداخت هیچ امتیازی به ایران نشدند
حتی آنچه روی کاغذ نوشته و تعهد کرده بودند با بهانه آمریکا ( نمی گذارد ) به تعلل و حتی عدم همکاری
موثر بر گذار کردند .
همانند فامیل وصلتی فقط تعارف بود و خوش آمد گویی خشک و خالی اکنون دوبار کف می زنند
و همان رویه را در پیش گرفته اند
نگاه کنید به شرکت 120 هیئت خارج ( عمدتا" غربی) در تنفیذ حکم رئیس جمهوری روحانی؟
امروز وقتی صحبت از غرب می کنیم باید حساب اروپا از آمریکا و انگلیس جدا کنیم
اگر چه همگرایی صد در صد هم بین کشور های اروپایی نیست گاهی آلمان یک موضع می گیرد فرانسه موضع دیگری بهر حال با کمی اغماض می شود اتحادیه اروپا را در یک جبهه فکری و اقتصادی بشمار
آورد.
اتحادیه اروپا به این جمع بندی رسیده است که ایران کشوری نیست که امریکا توصیف می کند
کشوری یاغی و طرفدار تروریست جنگ طلب فرقه گرا غیر دموکراتیک سرکوب کننده اقلیتها و.........
فرهیختگان اروپایی از فرهنگ اسلامی شیعی ایران اطلاعات عمیقتری نسبت به آمریکایی ها دارند
لذا اصلا باور نمی کنند ایران بانی داعش یا گروهای دیگر تروریستی باشد.
آنها می دانند ایران کشوری بزرگ صلح دوست و بشر دوست است ( آحاد مردم ایران)
و کشوری است بشدت ضد داعش و طالبان ( مبارزه با داعش برای اروپا حیاتی است )
میدانند دعوای آمریکا بیشتر یک نوع درخواست استعماری است تا دعوای حقوق بشری و..........
از آن سمت در بین دعوای ایران و آمریکا حاضر نیستند هزینه پرداخت کنند؟
اروپایی ها از قدرت موشکها و سلاحهای ایرانی به اندازه کافی اطلاعات دارند
و اگر روزی جنگ بین ایران و آمریکا رخ دهد خود را در خط اول آسیب و تماس می بینند
لذا تلاش دارند حساب خود را از آمریکا جدا کنند اگرچه کولی زیادی به آمریکای ها داده اند؟
اما این استقبال بی نظیر نکات دیگری هم دارد
روحانی خیلی امید داشت و دارد اروپا ما را با چشم شریک اقتصادی نگاه کند و با ایران رویه بهتر و سرمایه گذاری و انتقال تکنولوژی در پیش بگیرد
اما اروپا به ایران به چشم بازار مصرف و گاو شیرده نگاه می کند و اصلا دوست ندارد به چشم خودی به ایران نگاه کند
از اینکه رئیس جمهور دیگری بر مسند قدرت بنشیند و نا امید از اروپا یک اقتصاد بسته و تولید گرا در ایران به راه بیندازد هراس دارد از اینکه رشد سریع اقتصادی ایران را به سطح کشورهای آسیای برساند
هراس دارد
در واقع دشمنی ایران با آمریکا به نفع اروپا هم هست
آمریکا خط و نشان می کشد اروپا فروش و عرضه اقتصاد به گل نشسته خود را وسعت می دهد
این گاو شیر ده که سر در آخور نفت برده ( اروپا نیاز نفتی بسیار دارد برخلاف آمریکا هنوز به نفت وابسته است) اصلا هم سودای استقلال اقتصادی و تولیدی هم ندارد بسیار مناسب است
اما پرداخت هزینه و همکاری هرگز؟
لذا روحانی ( در واقع منظور از روحانی کشور ایران است نه شخص آقای روحانی رئیس جمهور )همان گاو شیر ده است که هیچ خطری ندارد فقط گاهی غر غر میکند و از عدم همکاری
شکایت خشک و خالی این همان گاو است که بقول اندونزی ها هم شیر دارد هم سواری می دهد
هم بار می برد هم می شود فروخت ؟
اما بیچاره ملت که دلش را خوش کرده آقای روحانی برای اقتصادش کاری کند.
در واقع روحانی مرد قهر کردن و خط نشان اقتصادی کشیدن و مبارزه اقتصادی نیست ( اصلا برنامه ای ندارد) این همان گاو اندونزیایی است رام گوش به فرمان با بازده بسیار؟
در اقتصاد یک بحثی داریم بنام هزینه تمام شده پول بطور مثال هزینه تمام شده پول بین بانکی در ایران بین 21 تا 23 درصد است
اما اگر کسی بخواهد در حالت معمولی بدون داشتن ضامن و یا وثیقه پول تهیه کند در ایران چقدر باید هزینه کند؟
اصلا" قادر به تهیه پول هست؟
خوب آدمیزاده است اکنون نیاز به پول پیدا کرده
چقدر باید هزینه کند ؟ 30% یا 50% یا 100% درصد
اگر بتواند ضامن یا پارتی یا آشنا پیدا کند امکان دارد با هزینه بالای صد در صد پول تهیه کند.
اگر بتواند پا روی آبروی خویش بگذارد واز هر کس ناکس تقاضای ضمانت کند شاید
بشود با پرداخت ده تا بیست در صد زیر میزی پول تهیه کند
و گر نه امکان تهیه پول با هر سودی امکان پذیر نیست؟
حتی نزول خوار های رسمی و غیر رسمی هم به آدمی که نمی شناسند پول قرض نمی دهند
با هر نرخ سودی که تصور کنید .
اکنون امکان تهیه پول برای آدم ناشناس و بی پول و پارتی امکان ندارد حتی مبالغ کم ؟
اگر غیر از این فکر می کنید تلاش کنید
حداکثر پول قابل تهیه برابر وجه ناچیزی در حد صدقه است؟
این وضعیت ساخته پرداخته جامعه اسلامی ایران است؟
جامعه ای که می خواست انقلاب توحیدی بدون طبقه ایجاد کند.
جامعه ای که معتقد است در آینده نه چندان دور ( ظهور امام زمان خویش) می توان بدون اجازه دست در جیب برادر ایمانی کند و هر چقدر می خواهد پول بردارد.
جامعه ای که اعتقاد دارد قرض الحسنه هشت برابر صواب بیشتر دارد تا بخشش
اکنون اگر جان و زندگی خودش را هم بدهد امکان تهیه پول ندارد.
ما چقدر از اسلام دور شده ایم ( در حرف خیلی مسلمانیم در عمل هزار هزار کیلومتر فاصله داریم)
بله کلیه چشم و یا اعضاء بدن بفروشد پول می دهند اما هزینه این پول مساوی حیات انسان است
یک روزی امام خمینی رحمت الله صحبت می کردند گفتند آنجا که کار را باید ملت انجام می داد به نحو احسن کار انجام داد
آنجا که کار به عهده دولت مردان بود یا کوتاهی بود یا کار انجام نشد قریب به همین مضامین تاریخ و مکان
آن یادم نیست
این خود مختصری است از عملکرد دولت مردان بعد از انقلاب ایران
در واقع وزیران بعد از انقلاب نوعا موفق نبوده اند
یا فاقد بینش صحیح بودند یا توانایی مدیریت نداشتند؟
بارها ملت درخواست خودش را به شیوه های مختلف اعلام کرده
اما در عمل دولت مردان بدون برنامه و هدف وقت گذرانی کرده فقط سعی در حفظ صندلی خود داشتند
امروز بیش از هر زمان دیگری این بی برنامه گی نمود پیدا کرده است
آنقدر ها هم بی انصاف نیستیم نگاه کنید به عملکرد آقای زنگنه وزیر نفت با همه هجمه ها و مشکلات
ایشان برنامه داشتند خط فکری داشتند و یکی از موفق ترین وزیران بعد از انقلاب بودند
اما در قضیه وزیران اقتصادی اینگونه نبود
در بهترین وضعیت سعی در حفظ وضع موجود شد از یک سمت فشارهای سیاسی و مافیا های مختلف از سمت دیگر محافظه کاری و نداشتن برنامه مزید بر علت بود.
امروز باید فقدان یک برنامه مدون و حتی یک برنامه شخصی هم برای اقتصاد کشور
توسط دولت اعلام نشده و ظاهرا وجود ندارد
باید شاهد چهار سال دیگر وقت کشی و بلاتکلیفی بود
متاسفانه یک برنامه مدون هم از طرف مجلس اعلام نشده و وجود ندارد
هر چه است تک سخنرانی های نمایندگان بوده که در خود مجلس هم زیاد استقبال نشد
یک کشور به وسعت ایران با سرمایه و گردش ناخالص ملی 800میلیارد دولار در سال
این گونه به امان حوادث و پیش آمد ها رها شده است
یک بقالی یک کاسبی کوچک اگر بدون برنامه و مراقبت رها شود دچار مشکلات خواهد شد
بدون شک با افت فروش و عقب ماندن از رقبا روبرو خواهد شد.
حالا مملکت بدون مدیر و برنامه و مدیریت چه می شود؟